HEYKELTIRAŞ VE ÖĞRETMEN

"Heykeltıraş mermere ne ise öğretmen de çocuğa odur." demiş Addison. Bu mermer, onu şekillendiren ve onu her açıdan güzelleştiren bir heykeltıraşı olmadan çok değersizdir, bir hiçtir hatta. İşte öğretmen de çocuk için böyledir. Onu eğiterek şekillendirir, doğruları öğreterek güzelleştirir.

Bir heykeltıraştır mermeri heykele dönüştüren. Öğretmenler de öğrencilerini eğitir ve onları geleceğe hazırlayarak başarılı birer iş insanı, öğretmen, doktor ve daha fazlası olmalarını sağlar. Öğretmenler öğrencilerine doğruyu-yanlışı, iyiyi-kötüyü öğretir ve onlar için en iyisini en ince ayrıntısına kadar düşünür. Heykeltıraş da önündeki mermeri en iyi şekilde nasıl değerlendireceğini düşünür ve en kusursuz şekilde heykeli yontmaya çalışır, özenle... Heykeltıraşın böyle şekillendirdiği mermer, öğretmenin de aynı şekilde şekil verdiği öğrencileridir. Sonunda ortaya çıkan bir sürü paha biçilemez eserdir ikisinde de. Hatta heykel için bu geçerli değildir bile.

Sonuç olarak nasıl bir heykeltıraş önündeki mermeri özenle, onu nasıl değerlendirebileceğini düşünüp yontarak onu çok değerli ve önemli bir heykele dönüştürüyorsa işte öğretmen de aynı ona benzer şekilde öğrencilerine neyin doğru, neyin yanlış; neyin iyi ve neyin kötü olduğunu öğretip onları eğiterek ve en ince ayrıntısına kadar onu en iyi şekilde nasıl eğitebileceğini düşünerek öğrencilerinin çok başarılı birer birey olmasını sağlar. Yine sözümü başladığım gibi bitirmek isterim: "Heykeltıraş mermere ne ise, öğretmen de çocuğa odur."

24 Kasım Öğretmenler Gününüz kutlu olsun!