HARCANAN ZAMAN

Açelya 13 yaşında, çok akıllı bir 8. sınıf öğrencisiydi. Derslerini çok seviyordu ama genelde ders çalışmayı ve ödev yapmayı pek sevmiyordu. Bu sene sonunda girmesi gereken bir sınav vardı ve artık bu sınava altı aydan az kalmıştı. Şu anda çalışmaya başlasa hala çok iyi şeyler başarabilir, çok güzel yerlere gelebilirdi. Sadece biraz çalışması gerekiyordu.

Öğretmenleri Açelya’yı hep destekliyorlardı. Çünkü ona gerçekten çok inanıyorlar, güveniyorlardı. Açelya bunu bilse bile içinden hiç çalışmak gelmiyordu ve çalışmayı sonraya bırakıyor, öteliyordu. Aslında buna sebep olan biraz da fazla özgüveniydi. Kendine çok güveniyordu ve herkesin harıl harıl çalıştığı o sınavda karşısına çıkabilecek bütün soruları yapabileceğini düşünüyordu. Ne ödev yapıyordu, ne de sınav için çalışıyordu.

Zaman hızla akıyor, geriye kalan altı ayı da artık azalıyordu. Açelya’nın çalışması hala yok denecek kadar azdı, öğretmenleri de bu durumun farkındaydı. Bu yüzden de onu desteklemeye çalışıyorlardı. Buna rağmen kendisi çalışmadığı halde bütün soruları çözebilceğini düşünüyordu. Gerçekten de akıllı bir kızdı ve bütün konuları çok iyi anlıyordu, okulda yapılan sınavlarda notları çok iyiydi ama asıl çalışması gereken sınavda soru tipi farklıydı

Günler geçti ve sınav günü geldi. Açelya her gün çalışmak üzere bir sonraki güne öteleye öteleye sadece okulda çözdükleri kadar soruyla sınava girdi. Çok iyi bir sonuç elde etme şansı vardı ama kendi isteksizliği ve umursamazlığı yüzünden öyle bir sonuca ulaşma şansı yok gibiydi.

Sınavdan çıktığında çok üzgündü, çünkü iyi bir sınav geçirmemişti ve bu hedefine ulaşması için bir engeldi. Sınav sonuçları geldiğinde de gerçekten hedeflediği lisenin puanlarının çok altındaydı. Zamanı varken çalışmadığı için pişman olmuştu. Açelya, umursamazlığının ve işlerini sürekli ertesi güne bırkmanın bedelini çok büyük bir şekilde ödemişti. Bir daha kesinlikle böyle bir şey yapmaması gerektiğini çok iyi anlamıştı.